ਪਰ ਪਹਿਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਜਿਸ ਦੀ ਅਸੀਂ ਜਨਮ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਉਹੀ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਬੋਲਦੇ ਸੁਣਦੇ ਹਾਂ. ਮਾਂ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਕੇਅਰਗੀਵਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਇਹ ਮੈਟਕਾਰਕੋਰਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੈ. ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਚੁੱਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਟਿ oring ਸ਼ਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. ਭਰਪੂਰ ਐਕਸਪੋਜਰ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਸੰਚਾਰ ਦੇ ਮੌਕੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਨੀਂਹ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਰਦੇ ਹਨ. ਇਹ ਸਾਡੀ ਸੋਚ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਸਭਿਆਚਾਰਕ ਵਿਰਾਸਤ ਦਾ ਦਰਮਿਆਨੀ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.

ਪਰ ਬਸਤੀਅਲ ਸਮਾਨ ਅਜੇ ਵੀ ਸਾਡੇ ਮੋ ers ਿਆਂ ‘ਤੇ ਭਾਰੀ ਲਟਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਰੁਝਾਨ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿਚ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ. ਅਸੀਂ ਕੰਮ ਤੇ ਅਤੇ ਘਰ ਵਿਚ ਵੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿਚ ਭਾਸ਼ਣ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ. ਅਸੀਂ ਰਾਣੀ ਦੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿਚ ਇਕ ਕਮਾਂਡ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ. ਸ਼ਾਇਦ, ਅਸੀਂ ਦੇਸੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਿਆਪੀ ਤੌਰ ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਸਹੀ ਹਾਂ. ਪਰ ਕਈ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਖ਼ਾਸ ਭਾਵ ਨੂੰ ਦੱਸਣ ਲਈ att ਟ ਸ਼ਬਦ ਲੱਭਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਸਾਡੀ ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਸਹਿਣ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ. ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਗ੍ਰੀਨ ਕਰਸਰ ਸੇਬ, ਅੰਬਾਂ ਪਰ ‘ਮਿਤਾਸ’ ਸਿਰਫ ਇਕ ਮਜ਼ੁੱਸੀ ਤੋਂ ਉਜਦੇ ਹਨ. ਇਹ ਚੁਟੀਫਿਕੇਸ਼ਨ ਸਲਮਾਨ ਰਸ਼ਦੀ ਦੀ ਸਹਿਜ ਉਧਾਰ ਲੈਣ ਲਈ, ਇਕ ਵੱਖਰਾ ਅਤੇ ਵਿਲੱਖਣ ਰੂਪ ਵਾਲਾਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਸਮੀਕਰਨ ਲਈ ਅਟੁੱਟ ਹੈ.

ਕੋਈ ਵੀ ਸ਼ਬਦ ਇਕ ਗਲਾਸ ਬ੍ਰਾਵਲ ਨੂੰ ਆਮ ਪੰਜਾਬੀ ਉੱਚਤਮ ਟੀਕੇ ਨਾਲੋਂ ਨਿਆਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ. ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਅਭਿਆਸ ਕੀਤੇ ਕੋਰੀਓਗ੍ਰਾਫਲੇਡ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਵਿਆਹ ਦੇ ਕਾਰਜਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਮਨਪਸੰਦ ਗੀਤਾਂ ਨੂੰ ਬਨਾਉਣੇ-ਬੀਤਣ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਨੰ. ਰਸਮੀ ਰੂਪ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਡਿੱਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪਾਰ ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਵਿਚ ਤੁਰੰਤ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਹੱਥ ਲਿਖਦੇ ਹਾਂ. ਆਓ ਸਾਡੀ ਸਾਰੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਲਈ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਇਹ ਬੱਚੇ ਦਾ ਜਨਮ ਜਾਂ ਵਿਆਹ ਜਾਂ ਮੌਤ ਦੇ ਸੰਸਕਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਵੱਲ ਮੁੜਦੇ ਹਾਂ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਆਧੁਨਿਕ ਅਸੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਟੀ ਦੇ ਰਸਮਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ.

ਆਧੁਨਿਕਤਾ ਲਈ ਸਾਡੀ ਚੂਹੇ ਦੀ ਦੌੜ ਵਿਚ, ਅਸੀਂ ਪੱਛਮ ਨੂੰ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ. ਸਾਡੀ ਗੱਲਬਾਤ ਸਲੈਗ ਅਤੇ ਇੱਕ ਚੇਤੰਨ ਲਹਿਜ਼ੇ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੈ. ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭਾਸ਼ਾ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਅਤੇ ਅਪ-ਟੂ-ਡੇਟ ਹੋਣ ਦਾ ਇੱਕ ਬੈਜ ਹੈ. ਪਰ ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਚਚੇਰੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸੁਹਾਵਣਾ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ. ਸਾਡੀ ਲੂਣ ਅਤੇ ਮਿਰਚ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਉਲਟ, ਉਹ ਪਵਿੱਤਰ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਵਿਚ ਉਲਝਣ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਇਕ ਚੰਗੇ ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨਾਂ ਲਈ, ਕੋਈ ਰੁਕਾਵਟ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਨਕਲੀ ਚਿੱਤਰ ਚੇਤਨਾ, ਕੇਵਲ ਸਾਡੇ ਸੱਚੇ ਆਪ.

ਸਾਡੇ ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਇਕ ਮੁਹਾਵਰੇ ਵਾਲੇ ਸਮੀਕਰਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ. ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਤਰ ਹੋਣ ਵੇਲੇ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਾਗਲ ਹੱਸੋ, ਸਾਡੇ ਨੌਜਵਾਨ ਇੱਕ ਮੰਜ਼ਿਲ ਵਾਲੀ ਭਾਵਨਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ. ਪਲ ਗੁੰਮ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੇ ਅਸੀਂ ਪੈਰਾਫ੍ਰਾਸਸ ਨੂੰ ਸਹਾਰਾ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਆਖਿਆਵਾਂ ਇਨਸਾਫ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ. ਪੁਰਾਣੇ ਲੇਬਲ ਵਾਲੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋਏ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਤਜਰਬੇ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ. ਆਓ ਇਸ ਭਰਮ ਸ਼ੀਲਡ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਈਏ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਇੱਜਲੀ ਵਿਚ ਮਾਂ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਮੁਹਾਰਤ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਕਰੀਏ.

ਲੇਖਕ ਹਿੰਦੂ ਲੜਕੀਆਂ ਕਾਲਜ, ਜਾਗਦੀਦਾਰ ਵਿਖੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਦਾ ਸਹਿਯੋਗੀ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ kalrasuruchi@yahoo.com